1-داروهای خوراکی دیابت

2- فارماکولوژی بالینی داروهای ضد دیابت دیابت

‍

*دسته بندی داروهای خوراکی دیابت نوع دو ( گروه های رایج و برندهای در دسترس ):*
‍
● بی گوانیدها ( Biguanid )

مکانیسم اثر: کاهش تولید گلوکز در کبد - افزایش اثر انسولین در بافت های محیطی - کاهش اشتها و کاهش جذب گوارشی کربوهیدرات

نمونه:
متفورمین ( برند: گلوکوفاژ - گلای وانس - متفورمین- بروت - گلومت )

● داروهای سولفونیل اوره ها( Sulfonylurea )

مکانیسم اثر: تحریک ترشح انسولین

نمونه:
گلی بنکلامید ( برند: گلی بوراید - ملیکس - گلیمت - گلیبوتکس ) - گلی کلازید ( برند: دیابزید - زیدومت ) - گلیمپراید - گلیپیزاید

● داروهای SGLT2 inhibitor
( Sodium glucose cotransporter 2 inhibitors )

مکانیسم اثر: افزایش دفع کلیوی گلوکز

نمونه:
امپاگلیفلوزین ( برند: گلوریپا - پگلینو ) - داپاگلیفلوزین - کاناگلیفلوزین

● داروهای GLP 1 RA
( Glucagon-like peptide 1 receptor agonist )

مکانیسم اثر: افزایش عملکرد هورمون های روده ای تحریک کننده ترشح انسولین در هنگام غذا خوردن - کاهش ترشح گلوکاگون در کبد - ایجاد احساس سیری

نمونه:
لیراگلوتاید ( برند: ویکتوزا - ساکسندا ) - اکسناتاید - سِماگلوتاید
فقط نوع سما گلوتاید خوراکی است که در ایران در دسترس نیست.

● داروهای DPP 4 inhibitor
( Dipeptidyl peptidase 4 inhibitor )

مکانیسم اثر: مانند GLP 1 RA ها

نمونه:
گلیپتین ها: سیتاگلیپتین ( برند: زیپتین - جانوکس ) - لیناگلیپتین ( برند: ملیجنت - لیرنتا - تراجنتا ) - ساکساگلیپتین

● تیازولیدیندیون ها
Thiazolidinedione = TZD

مکانیسم اثر: کاهش مقاومت به انسولین در بافت های محیطی و کبد

نمونه:
پیوگلیتازون ( برند: گلوتازون - پیتوز - گلیتوز ) - روزِگلیتازون

● مهارکننده های آلفا گلوکوزیداز
( Alpha glucosidase inhibitor )

مکانیسم اثر: تاخیر در هضم و جذب کربوهیدرات ها در سیستم گوارشی

نمونه:
اکاربوز ( برند: اکارمکس - آکاربکس )

● مگلیتیناید ها
(Meglitinide )

مکانیسم اثر: تحریک ترشح انسولین

نمونه:
ریپاگلیناید ( برند: نیوبت - نوونورم )

● داروهای ترکیبی خوراکی

ترکیبی از دو یا سه دارو از گروه های مختلف می باشند. ( با مکانیسم اثر متفاوت در کاهش قند خون )

نمونه:
سیتاگلیپتین ( زیپتین ) + متفورمین
برند: زیپمت - سیگمِت - جانومیکس

لیناگلیپتین + متفورمین
برند: ملیجنت اِم - آوامت - لیروپریم

امپاگلیفلوزین + متفورمین
برند: سینوریپا - پگلامت - جاردیپلاس - امپاور پلاس

امپاگلیفلوزین + لیناگلیپتین
برند: گلور نتا - امپا جنت - آوانو

متفورمین + امپاگلیفلوزین + لیناگلیپتین
برند: گلوتریو - آوانومت

در گایدلاین های اخیر شروع درمان برای اکثر بیماران دیابتی به صورت ترکیبی توصیه شده است. در این زمینه سطح گلوکز خون، بیماری های همراه، ریسک فاکتورها، هزینه داروها و ... دخالت دارند.
گروه ترکیبی تعداد داروهای مصرفی بیمار در روز را کاهش می دهد.

در قسمت های بعد، گروه های مختلف داروهای خوراکی دیابت، به صورت کامل تر توضیح داده خواهد شد.

متفورمین (Metformin)

■ *بیگوانیدها ( Biguanid ):*
*● متفورمین*
● متفورمین ( Metformin ) تنها داروی در دسترس از این گروه است. متفورمین هنوز پر مصرف ترین داروی کاهش دهنده قند خون است اما دیگر اختصاصی خط اول درمان نیست.

● مکانیسم اصلی متفورمین کاهش تولید گلوکز در کبد و افزایش اثر انسولین در بافت های محیطی مانند چربی‌ها و ماهیچه ها و کاهش جذب کربوهیدرات در دستگاه گوارشی است.
متفورمین اثری در افزایش ترشح انسولین ندارد اما اثربخشی آن تنها در حضور انسولین Endogenus صورت می گیرد. بنابراین در افرادی قابل تجویز است که بخشی از سلول های بتا پانکراس سالم باشد مانند دیابت نوع دو. به همین دلیل در دیابت نوع یک، که انسولین Endogenus وجود ندارد، مصرف متفورمین جایگاهی ندارد.

● متفورمین ابتدا در سال 1920 از گیاه گالیگا افیشینالیس جداسازی شده و در سال 1972 به صورت سنتتیک ساخته شده است.

● متفورمین با نام های متنوع عرضه می شود:
متفورتکس ( Metfortex ) - گلوکوفاژ ( Glucophage ) - گلومت ( Glomet ) - بروت ( Brot ) - گلای وانس ( Gly-once ) و ...

● متفورمین در دزهای داروئی 500mg و 750mg و 1000mg وجود دارد.
متفورمین آهسته رهش ( Extended release ) با نام گلای وانس و با دزهای 500 و 750 و 1000 ارائه می شود. این نوع عوارض گوارشی کمتر دارد و می‌توان تمام دز روزانه را در یک وعده و معمولاً پس از شام تجویز کرد.
متفورمین معمولاً با دز 500 mg شروع می شود و حداکثر دز کاربردی آن 2000mg در روز است. در واقع بیش از 80% اثر دارویی متفورمین با دز 1500 mg در روز به دست می آید.
می توان تا رسیدن به هدف درمانی دز متفورمین را هر دو هفته یک بار افزایش داد.
معمولاً متفورمین به تنهائی یا همراه با داروهای دیگر و یا به صورت ترکیبی جزئی از درمان است و در مواردی که انسولین برای بیمار شروع می شود باز هم متفورمین همراه با آن ادامه می یابد مگر آنکه منع مصرف داشته باشد.

● نکات کلینیکی:
متفورمین در دزهای معمول، هیپوگلیسمی نمی دهد.
عارضه شایع متفورمین ناسازگاری گوارشی و بی اشتهائی است که با شروع تدریجی دارو ممکن است این عارضه کاهش یابد.
از عوارض شایع دیگر کاهش Vitamin B12 است که می تواند منجر به کم خونی شود. برای جلوگیری یا درمان این عارضه برای بیماران مصرف کننده متفورمین تزریق ماهانه آمپول Vit B12 انجام می شود و سطح این ویتامین نیز به طور دوره‌ای آزمایش می شود.
لاکتیک اسیدوزیس یک عارضه بسیار نادر در مصرف متفورمین است.
متفورمین در تثبیت وزن فعلی بدن نقش دارد اما تاثیر چندانی در کاهش وزن ندارد.
متفورمین تنها داروی روتین دیابت است که در کاهش Total mortality نقش دارد به خصوص در بیماران قلبی عروقی. ( کاهش 33% در MI ) داروهای جدید دیابت هم در کاهش مورتالیتی موثر هستند.
متفورمین غیر از درمان دیابت برای درمان بیماری PCOS هم تجویز می شود. در این مورد با تجویز متفورمین ovulation تحریک شده و نظم دوره ماهانه و احتمال بارداری فرد نیز افزایش می یابد. در این افراد در صورت بارداری میتوان متفورمین را تا پایان سه ماهه اول ادامه داد.
متفورمین تنها داروی خوراکی مورد تجویز در بارداری جهت کاهش قند خون است اما " فقط " در مواردی تجویز می شود که انسولین قابل تجویز نباشد. حتی در همین مورد هم باید توضیحات کافی در مورد خطرات آن به بیمار داده شود.
متفورمین از جفت عبور می کند و مطالعه کافی در مورد عوارض درازمدت آن در بارداری موجود نیست.
مصرف متفورمین در شیردهی نیز به دلیل عبور از طریق شیر، توصیه نمی شود.
متفورمین در درمان prediabetes و جلوگیری از تبدیل پری دیابت به دیابت نقش دارد. در افراد پری دیابت که در محدوده سنی 25 تا 60 سال قرار داشته و BMI بیشتر یا مساوی 35 دارند و قندخون FPG>110 یا A1C>6 دارند می توان متفورمین را تجویز کرد.
در مواردی که پری دیابت پس از دیابت بارداری ( GDM ) در زنان وجود داشته باشد، تجویز متفورمین برای پیشگیری از تبدیل پری دیابت به دیابت توصیه می شود.

● موارد منع مصرف
بیماران بسیار بدحال - بیماران بستری در بیمارستان - جراحی - در مواقع دریافت کنتراست رادیوگرافی ( Iodinated contrast ) - نارسائی شدید کلیه ( GFR کمتر از 30 ) و نارسائی شدید کبد و نارسائی قلب ( کلاس سه و چهار ) - مصرف همزمان با سایمتیدین - الکلیسم شدید - هیپوکسی شدید
متفورمین در مطالعات محدود برای بیماران پیوند کلیه تایید شده است اما برای پیوند های دیگر مطالعه نشده است.

● برخی از داروهای ترکیبی که متفورمین در آن به کار رفته است:

Zipmet ( ziptin + metformin )
Sigmet ( sitagliptin + metformin )
Melijent - M ( linagliptin + metformin )
Avamet ( linagliptin + metformin )
Pagli met ( empagliflozin + metformin )
Synoripa ( empagliflozin + metformin )
Empowerplus ( empagliflozin + metformin )
Glotrio ( metformin + empagliflozin + linagliptin )
Avanomet ( metformin + empagliflozin + linagliptin )

♦️ #متفورمین یک داروی خوراکی از گروه biguanide است که از طریق کاهش تولید گلوکز در کبد (کاهش گلوکونئوژنز) و افزایش مصرف گلوکز در بافت های محیطی موجب کاهش قندخون ناشتا و قند پس از غذا می شود.

♦️ #متفورمین موجب کاهش مقاومت به انسولین می شود و سطح پلاسمایی انسولین را کاهش می دهد.

♦️این دارو موجب بهبود وضعیت لیپید و کاهش وزن می شود و داروی انتخابی جهت درمان #دیابت تیپ 2 است.

♦️مصرف #متفورمین خطر بروز دیابت تیپ 2 را در افراد پرخطری که در مرحله #پیش_دیابت هستند را کاهش می دهد.

♦️این دارو در درمان ناباروری ناشی از سندرم تخمدان #پلی_کیستیک (PCOS) نیز به کار می رود.

♦️در درمان دیابت تیپ 2 متفورمین با دوز 500 میلی گرم یک یا دو بار در روز شروع شده و براساس تحمل گوارشی بیمار، دوز آن هر 2 تا 3 هفته تا 1000 میلی گرم 2 بار در روز افزایش می یابد.

♦️این دارو به تنهایی یا در ترکیب با داروهای دیگر یا انسولین در درمان دیابت تیپ 2 به کار می رود.

♦️شایع ترین #عارضه مصرف متفورمین عوارض گوارشی (تهوع و اسهال) است. شکل دارویی extended release عوارض گوارشی کمتری دارد.

♦️مهمترین عارضه مصرف متفورمین #اسیدوزلاکتیک است.

⭕️این عارضه در موارد زیر شایع تر است:♦️ بیماری کلیوی ♦️ بیماری کبدی ♦️ الکلیسم ♦️ نارسایی شدید قلبی ♦️ هیپوکلسمی شدید

مصرف متفورمین در موارد زیر ممنوع است:

♦️ نارسایی شدید قلبی (CHF)
♦️ اسیدوز
♦️ بیماری پیشرفته کبدی

♦️ هیپوکلسمی شدید
♦️ کلیرانس کراتینین کمتر از 30 کراتینین سرمی بیش از ۱/۵ در مردان و بیش از ۱/۴ در خانم ها

⛔️ تداخلات

در صورت انجام تصویربرداری با تزریق کنتراست وریدی باید متفورمین از یک روز قبل قطع شده و تا برطرف شدن این شرایط بیمار تحت درمان با انسولین قرار گیرد و پس از اطمینان از عملکرد مناسب کلیه، دوباره مصرف شود.❌ contrast media (iodinated)❌ ethanol❌ ioversol

 نکته تکمیلی ۱： مصرف متفورمین در نارسایی قلبی (CHF) ممنوع نیست .? فقط اگر بیمار در فاز Decompensated Heart Failure باشد ممنوع است .

 نکته تکمیلی ۲ ： براساس کتاب هاریسون مت فورمین در GFR زیر ۳۰ نباید تجویز بشود . مصرف متفورمین در GFR زیر ۳۰ ممنوع ؛ در GFR بین ۳۰ و ۶۰ حداکثر دوز ۱ گرم در روز ؛ و GFR بالای ۶۰ با دوز کامل می باشد .در صورتی که کلیرانس کراتی نین بین ۳۰ تا ۴۵ باشد ، دوز متفورمین نصف می شود.

 متفورمین به خاطر ریسک اسیدوزی که دارد در شرایط هیپوکسیک که احتمال ایجاد اسیدوز لاکتیک بعلت متابولیسم بی هوازی وجود دارد بهتر است تجویز نگردد .

 ولی با توجه به منفعت های بی شمار متفورمین برای قطع یا عدم تجویز این دارو باید دلیل محکمی وجود داشته باشد .

 نکته تکمیلی ۳ ：متفورمین سبب کاهش جذب ویتامین B12 می شود .

♦️متفورمین برخلاف سولفونیل اوره ها موجب #هیپوگلیسمی نمی شود.

⛔️کپی مطلب بدون ذکر منبع کانال مجاز نمی باشد
@pharmamedical
.

داروی « گلورنتا »
(ترکیب امپاگلیفلوزین و لیناگلیپتین تولید شده در شرکت داروسازی دکتر عبیدی) ،
? با کاهش قند و هموگلوبین a1c بیمار ،
تا حدود 2 درصد ،
بهترین گزینه برای بیمارانی است که قند خون آنها کنترل نشده است و نیاز است حدود 2 درصد هموگلوبین a1c بیمار کاهش یابد.(هموگلوبین a1c بالای 8.5)

با توجه به عوارض دارویی سولفونیل اوره ها (هایپوگلایسمی، افزایش وزن و مشکوک به ایجاد عوارض قلبی و عروقی)،
داروی گلورنتا با میزان تاثیر برابر با سولفونیل اوره ها
و با مزیت های قلبی و عروقی و کاهش وزن بیمار و کاهش فشار خون بیمار و بدون افت قند بیمار و ... بهترین داروی جایگزین سولفونیل اوره ها می تواند باشد.
در حال حاضر دارو گلورنتا در تمام استان در حال توزیع هست و داروخانه های مجاور مطب شما می توانند دارو را تهیه کنند.

قرص امپاجنت ترکیبی از دو قرص ملیجنت (لیناگلیپتین ۵ میلی گرم ) و امپاگلیفلوزین (۲۵میلی گرم ) هست .

امپاگلیفلوزین با افزایش دفع قند توسط کلیه های شما کار می کند. Linagliptin با افزایش سطح مواد طبیعی به نام incretin ها کار می کند. Incretins با افزایش سطح انسولین آزاد، به خصوص پس از غذا کمک به کنترول قند می کنند . آنها همچنین ساخت قند توسط کبد شما را کاهش می دهند.

طبقه بندی مارتیندل :
داروهای ضد دیابت

طبقه بندی درمانی : هورمون ها و جایگزین های سنتزی داروهای ضد دیابت
نام ژنریک: متشکل از امپاگلیفلوزین (25 یا 10 ) و لیناگلیپتین(5 میلیگرم)

نام برند :GLYXAMBI  گلیاکسمبی

مکانیسم اثر:
که با مهار بازجذب گلوکز در کلیه و افزایش اثرات هورمون های روده ایی باعث کنترل قند خون در بیماران دیابتی نوع ۲ می شوند.

امپاجنت مزایای اصلی قرص امپاجنت:
-کاهش موثر قند خون

کاهش وزن

-پیشگیری از مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی و عروقی

- پیشگیری از پیشرفت نارسایی کلیوی

توصیه های مهم در هنگام مصرف  قرص امپاجنت :
دارو با نظر پزشک معالج تجویز و مصرف شود.

در کنار مصرف قرص امپاجنت رعایت رژیم غذایی و ورزش توصیه می گردد.

شکل دارویی:
-قرص امپاجنت 5/10 میلی گرم

-قرص امپاجنت 5/25 میلی گرم

*بسته بندی : بسته 30 عددی] مهارکننده های DPP-IV ( #سیتاگلیپتین و #لیناگلیپتین ) :

??مهارکننده های DPP-IV ( مثل #سیتاگلیپتین و #لیناگلیپتین ) با افزایش نیمه عمر GLP-1 (Glucagon like peptide -1) موجب افزایش ترشح انسولین و کاهش ترشح گلوکاگون ( وابسته به میزان قند خون) شده و در نتیجه باعث هیپوگلسیمی و یا افزایش وزن نمی شوند.

??از مزایای دیگر این گروه دارویی ، استفاده یک بار در روز و یا فرم ترکیبی آنها با متفورمین است که سبب سهولت مصرف در افراد دیابتی می شود.

?? #نکته : دوز مصرف سیتاگلیپتین ۱۰۰ میلی گرم در روز است .

?? #نکته : در نارسایی کلیه ( eGFR بین ۳۰ تا ۵۰ ) قرص ۵۰ میلی گرمی یک بار در روز و اگر eGFR کمتر از ۳۰ باشد، ۲۵ میلی گرم در روز توصیه می شود.

?? قرص لیناگلیپتین ۵ میلی گرمی بوده و با دوز واحد ۵ میلی گرم برای بیماران دیابتی ، حتی در نارسایی شدید کلیه، با همان دوز ۵ میلی گرم و یک بار در روز توصیه می شود.

?? در سوال مورد نظر ، با توجه به نگرانی بیمار از هیپوگلیسمی و همچنین وزن بیمار ، #سیتاگلیپتین و یا #لیناگلیپتین گزینه مناسبی است.

?? گلی بن کلامید در افراد بالای ۶۰ سال گزینه خوبی نیست و خطر هیپوگلیسمی و افزایش وزن هم دارد.

?? پیوگلیتازون در افراد بالای ۶۰ سال و بویژه بانوان بالای ۶۰ سال ، علاوه بر احتمال افزایش وزن ، خطر شکستگی خودبخود استخوان و استئوپوروزیس را افزایش می دهد.

?? ریپاگلنید هم مثل گلی بن کلامید (هر چند کمتر از گلی بن کلامید) ریسک هیپوگلیسمی و افزایش وزن را افزایش می دهد.

?? بطور کلی برای جواب بهتر بالینی، نیاز به اطلاعات بیشتری از بیمار از نظر وجود بیماری قلبی ، عروقی و یا کلیوی بیمار و همچنین تست های عملکرد کلیوی بیمار داریم.

?? بطور مثال اگر بیماری قلبی عروقی وجود داشته باشد و یا های ریسک بیماری قلبی عروقی باشد، امپاگلیفلوزین ، گزینه مورد نظر باید باشد.

?? ویا اگر عملکرد کلیوی مختل باشد، دوز سیتاگلیپتین باید مشخص گردد و یا لیناگلیپتین در گزینه جایی داشته باشد.

✍️ دکتر علی خانی : دیابتولوژیست
 کپی مطلب بدون ذکر منبع کانال مجاز نمی باشد

@pharmamedicall 

ملیجنت (Melijent) نام تجاری ‎لیناگلیپتین است که داروی مهار کننده آنزیم دی پپتیدیل پپتیداز DPP-4 می باشد که جهت درمان دیابت نوع دو تجویز می شود.
‎

‎ملیجنت به صورت قرص خوراکی ۵ میلی گرم ساخته شده و به نام تجاری Tradjenta معروف می باشد.

موارد مصرف ملیجنت

ملیجنت در درمان دیابت نوع 2 ( دیابت غیر وابسته به انسولین( به صورت تنها یا در ترکیب با سایر داروهای ضد دیابت دیگربه کار می رود وبه همراه رژیم غذایی و ورزش، به کنترل قند خون کمک می کند.

مکانیسم اثر ملیجنت

ملیجنت با مهار دی پپتیدیل پپتیداز ۴، مکانیسم اینکرتین را کند می کند در نتیجه سنتز و آزاد سازی انسولین افزایش می یابد و سطح گلوکاگون نیز کاهش می یابد.

فارماکوکینتیک ملیجنت
‎متابولیسم ملیجنت کبدی می باشد و سوبسترای CYP3A4 و P-gP می باشد.
‎عمده دفع ملیجنت از راه مدفوع است و نیمه عمر آن ۱۲ ساعت می باشد.
مقدار و نحوه مصرف ملیجنت
دارو را می توان همراه با غذا یا بدون غذا مصرف کرد.
بزرگسالان درمان دیابت نوع 2

5 میلی گرم یک بار در روز. در صورت مصرف همزمان با انسولین یا داروهایی که باعث ترشح انسولین می شوند ( به عنوان مثال، سولفونیل اوره) ،کاهش دوز انسولین یا داروهای مذکور ممکن است الزم باشد
اختلال کلیوی: نیاز به تنظیم دوز نیست
اختلال کبدی: نیاز به تنظیم دوز نیست
ایمنی و اثر بخشی این دارو در کودکان به اثبات نرسیده است و درافراد مسن با احتیاط باید مصرف شود .
عوارض جانبی ملیجنت
عوارض شایع:

‎نازوفارنژیت، اسهال، افزایش اوره ی خون، افزایش آنزیم لیپاز، سرفه، افت قند خون (در صورت استفاده هم زمان با سایر داروهای کاهش دهنده قند خون)
‎عوارض جدی:
‎حساسیت و واکنش آنافیلاکتیک، افت قند خون، پانکراتیت، آرترالژی شدید، Bullous Pemphigoid و آنژیوادم

لیناگلیپتین

موارد منع مصرف ملیجنت

حساسیت به ملیجنت یا هر یک از اجزای فرمولاسیون )به عنوان مثال آنافیلاکسی، آنژیوادم، بیماری های پوستی اکسفولیاتیو، کهیر و واکنش پذیری برونش ها( در صورت وجود هرگونه حساسیت نسبت به دارو با پزشک خود مشورت نمایید.

مصرف ملیجنت در حاملگی و شیردهی

مطالعات کافی و کنترل شده در دوران بارداری صورت نگرفته است . در صورت باردار بودن و یا تصمیم به بارداری به پزشک خود اطالع دهید .

مصرف ملیجنت شیردهی: ترشح ملیجنت در شیر انسان شناخته نشده است، ولی با این وجود با احتیاط مصرف شود.
موارد هشدار حین مصرف ملیجنت
در بیماران مبتال به کتواسیدوز دیابتی و یا بیماران مبتلا به دیابت نوع 1( دیابت وابسته به انسولین) نباید استفاده گردد
درد مفصلی شدید و ناتوان کننده در صورت استفاده از ملیجنت گزارش شده است که ممکن است از یک روز تا سال ها پس از شروع درمان رخ دهد و با قطع درمان عارضه قابل برگشت است.
واکنشهای حساسیتی نادر )شامل آنافیلاکسی، آنژیوادم و بیماری های پوستی اکسفولیاتیو ( در بیماران تحت درمان با ملیجنت گزارش شده است که به طورکلی در 3 ماه اول درمان و ممکن است با دوز اولیه رخ دهد.
در صورت بروز علائم واکنشهای حساسیت،درمان باید قطع گردد.
موارد پانکراتیت حاد، با استفاده از ملیجنت گزارش شده است. کنترل نشانه های پانکراتیت و قطع مصرف درصورت وجود پانکراتیت مشکوک در نظر گرفته شود.
پارامترهای قند خون ناشتا ، هموگلوبین گلیکوزیله HBA1C( دو بار در سال در بیمارانی که قند خون کنترل شده دارندو مونیتورینگ سه ماهه در بیمارانی که قند خونشان کنترل شده نیست( و علائم پانکراتیت ) درد مداوم و شدید شکم که گاهی کمر را هم درگیر می کند و ممکن است با علائم تهوع همراه باشد( باید کنترل شوند.
تداخلات دارویی ملیجنت
‎این دارو با داروهای سوبسترای CYP3A4, P-gP و سایر داروهای ضد دیابت می تواند تداخل داشته باشد.
‎مصرف همزمان این دارو با داروهای زیر نیاز به احتیاط و پیگیری دارد و بهتر است داروی دیگر جایگزین آن شود:
Alogliptin، باربیتورات ها، داروهای ضد تشنج (کاربامازپین، پریمیدون، فنی توئین، والپروئیک اسید، توپیرامات)، افاویرنز، انزالوتامید،[ lumacaftor], میتوتان، ریفامپین، ریفابوتین، ریفاپنتین، ساکساگلیپتین، سیتاگلیپتین
‎مصرف ملیجنت همراه داروهای زیر نیاز به تنظیم دوز داروها و پیگیری دارد :
‎آکاربوز، albiglutide, آری پیپرازول، asenapine, آتازاناویر، باکلوفن، بتامتازون، بودزوناید، Canagliflozin , ceritinib, کلروتیازید، کلوزاپین، کورتیکوتروپین، کورتیزون، دانازول، داروناویر، داپاگلیفلوزین، دفلازاکورت، دگزامتازون، دیازوکساید، دیزوپیرامید، دوبوتامین، دوپامین، افوریا، افدرین، اپی نفرین، استرادیول (کنتراسپتیوها)، استروژن کونژوگه، اتانول، اتاکرینیک اسید، اتینیل استرادیول، روغن ماهی، فلوکستین، فوروزماید، گلی بوراید، هیدروکلروتیازید، هیدروکورتیزون، هیدروکسی کلروکین، ایندیناویر، انسولین، لووتیروکسین، لیوتیرونین، مژسترول، متفورمین، متیل پردنیزولون، نلفیناویر، نیکوتین، الانزاپین، پرفنازین، فنلزین، پیوگلیتازون، پردنیزولون، پرومتازین، سودوافدرین، کوئتیاپین، رپاگلیناید، ریسپریدون، ریتوناویر، سلژیلین، سوتالول، سوماتروپین، تستوسترون، تیوریدازین، ترانیل سیپرومین، تریامسینولون، تری فلوپرازین و...

قرص ملیجنت

موارد ‎منع مصرف ملیجنت
حساسیت به این دارو یا داروهای مشابه آن
دیابت نوع یک
کتواسیدوز دیابتیک
‎احتیاط در مصرف ملیجنت
‎بیمار در خطر نارسایی قلبی و یا پانکراتیت باشد.
توصیه های دارویی ملیجنت
مصرف گیاهانی مانند زنجبیل و جنیسینگ و مکمل هایی مانند روغن ماهی و گلوکز آمین همزمان با مصرف این دارو تداخلاتی ایجاد می کند لذا به بیمار تاکید نمایید پیش از مصرف هرگونه فرآورده گیاهی و یا مکمل با پزشک مشورت نماید.
به دلیل این که افت قند خون با این دارو عارضه ای شایع می باشد، توصیه ها و آموزش های لازم در این مورد را به بیمار ارائه نمایید.
شرایط نگهداری ملیجنت

در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد و دور ازنور و رطوبت نگهداری نمایید. دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید.
امپاگلیفلوزین از دسته داروهای ضد دیابت و مهار کننده کو-ترانسپورتر سدیم_گلوکز می باشد که منجر به گلوکوزوری و مهار بازجذب گلوکز از کلیه ها می شود و به این ترتیب در درمان تمام مراحل دیابت نوع ٢ به صورت همزمان با ورزش و رژیم غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.
امپاگلیفلوزين منجر به کاهش وزن و کاهش فشار خون می شود.
در گایدلاین ADA، امپاگلیفلوزين جایگاهی در درمان بصورت مونوتراپی ندارد ولی به صورت ترکیب با مت فورمین با اثربخشی متوسط در خط دوم درمان دیابت نوع ٢ جای می گیرد. اگرچه شرکت سازنده دارو ادعای کاهش ٠/٧و ٠/٨ در HbA1C در مونوتراپی با قرص های ١٠ و ٢٥ میلی گرمی (به ترتیب) را دارد.
تجویز این دارو با دوز ١٠ میلی گرم صبح ها و بدون توجه به زمان صرف غذا شروع شده و در صورت عدم کنترل مناسب قند خون در افرادی که دوز ١٠ میلی گرم را تحمل کرده اند دوز دارو می تواند به ٢٥ میلی گرم افزایش یابد.
در برخی موارد عارضه هیپوگلیسمی بخصوص هنگام مصرف همزمان با انسولین یا داروهای تحریک کننده ترشح انسولین مشاهده می شود.
از عوارض این دارو می توان به افزایش میزان بروز عفونت های ادراری -تناسلی، پلی اوری، دهیدراتاسیون، افت فشار خون و سرگیجه، افزایش LDL-C و افزایش گذرای کراتینین اشاره کرد.
در ایران هنوز موجود نیست.
این دارو در GFR کمتر از ٣٠ و بیماران ESRD و دیالیزی منع مصرف مطلق دارد.

 #تیازولیدین_دیونها

 مكانيسم عمل: این داروها مقاومت به انسولین را کم می کنند و از طریق بهبود مصرف قند در بافت های محیطی و افزایش حساسیت به انسولین، قند ناشتای پلاسما را کاهش میدهند. این داروها همچنین باعث کاهش سطوح انسولین در حال گردش میشوند که خود نشان دهنده کاهش مقاومت به انسولین است. این داروها با اتصال به رسپتور PPAR
( Peroxisome proliferator-activated receptor gamma )

که در آدیپوسیتها به بیشترین مقدار وجود دارند، به عنوان آگونیست این گیرنده عمل کرده و منجر به کاهش تجمع چربی در کبد و افزایش ذخیره سازی اسید چرب می شوند.

 #نکته : مصرف این داروها سبب القای تخمک گذاری در زنان سنین قبل از یائسگی و مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک ( PCO) میگردد.

 انواع: دو داروی این گروه عبارتند از :

1⃣ روزیگلیتازون
2⃣ پیوگلیتازون

✍️ دکتر علی خانی : دیابتولوژیست
 کپی مطلب بدون ذکر منبع کانال مجاز نمی باشد

@pharmamedicall 

Side Logo
دکتر اسدالله حبیب
فوق تخصص غدد

داروها داروهای خوراکی ضد دیابت

ولین قدم درمانی برای دیابت نوع 2، رعایت رژیم غذایی، کاهش وزن و فعالیت‌های ورزشی است. گاهی وقت‌ها این اقدام‌ها نمی‌تواند بیماری را کنترل کند و نیاز به مصرف دارو پیدا می‌شود.
اولین قدم درمانی برای دیابت نوع 2، رعایت رژیم غذایی، کاهش وزن و فعالیت‌های ورزشی است. گاهی وقت‌ها این اقدام‌ها نمی‌تواند بیماری را کنترل کند و نیاز به مصرف دارو پیدا می‌شود.
آیا قرص‌های خوراکی می‌تواند به درمان من کمک کند؟
فقط مبتلایان به دیابت نوع 2 می‌توانند از داروهای خوراکی استفاده کنند. بهترین عملکرد این قرص‌ها زمانی است که همراه با رژیم غذایی و فعالیت‌های ورزشی مورد استفاده قرار گیرد. در این حالت هر سه نوع درمان هم‌زمان در کاهش قند خون تأثیر دارد و در نتیجه قند شما بهتر کاهش می‌یابد.
اگر دیابت شما بیش از 10 سال ادامه داشته است و یا در گذشته برای کنترل آن به بیش از 20 واحد انسولین نیاز داشته‌اید؛ احتمال موفقیت درمان با قرص‌ها اندک است. از سوی دیگر اگر به تازگی به دیابت مبتلا شده و یا به مقدار کمی انسولین برای کنترل آن نیاز داشته‌اید؛ احتمال موفقیت درمان با قرص بسیار زیاد است.
گاهی وقت‌ها پس از گذشت چند ماه یا سال از آغاز درمان با قرص، پاسخ به قرص از بین می‌رود و قند خون برای بار دیگر افزایش می‌یابد. این به معنای بدتر شدن بیماری شما نیست، علت این پدیده مشخص نیست. در این حالت ترکیبی از قرص‌ و تزریق انسولین موفقیت‌آمیز خواهد بود.
حتی اگر بیماری شما به قرص جواب بدهد و قندتان کنترل شود، ممکن است در بعضی وقت‌ها مانند زمان عفونت‌ها یا عمل جراحی به انسولین نیازمند شوید.
همچنین هر زمان تصمیم به حاملگی گرفتید باید قرص‌ها را قطع کنید و دیابت خود را با رژیم غذایی و ورزش کنترل کنید، در غیر این‌صورت باید از انسولین استفاده کنید. بی‌خطر بودن استفاده از قرص‌ها در حاملگی اثبات نشده است.
انواع گوناگون قرص‌های درمان دیابت
همه‌ی انواع قرص‌های مورد استفاده در درمان دیابت، متعلق به یکی از گروه‌های دارویی زیر است:

گروه سولفونیل اوره
گروه مگلتنیدها
گروه بی‌گوانیدها
گروه تیازولیدندیون‌ها
گروه مهارکننده‌های آلفا- گلوکوزیداز
گروه مهارکننده‌های DPP-4

سولفونیل اوره‌ها
داروهای این گروه سلول‌های بتا پانکراس را تحریک می‌کند تا انسولین بیش‌تری ترشح کند.
تنها قرص مربوط به نسل اول این گروه که هنوز کاربرد دارد کلرپروپامید (دیابنز Diabinese) است.
داروهای نسل دوم با دز کمتر نسبت به نسل اول کم‌تر کاربرد دارد. داروهای نسل دوم عبارت است از: گلی پیزاید glipizide (Glucotrol و Glucotrol XL)، گلی بوراید Gliburid (Micronwe، Glynose و Diabeta)، گلی می‌پراید glimipride (Amaryl). داروهای نسل دوم روزانه یک بار یا دو بار، پیش از غذا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همه‌ی داروهای گروه سولفونیل اوره اثر مشابه در درمان قند خون دارد، تفاوت این‌ها در عوارض جانبی، زمان مصرف و تداخلات دارویی با داروهای دیگر است.
مگلیتینیدها (Meglitinides)
این داروها نیز سلول‌های بتا را تحریک می‌کند تا انسولین بیش‌تری ترشح کند (مانند گروه سولفونیل اوره). داروهای این گروه عبارت است از:

رپاگلیناید Repaglinide (Pradin)
ناته گلی ناید Nateglinide (Starlix)

این داروها پیش از هر سه وعده‌ی غذایی مصرف می‌شود. شایع‌ترین عارضه‌ی این گروه و گروه سولفونیل اوره‌ها کاهش شدید قند خون (هیپوگلیسمی) است.
همراه با بعضی از قرص‌های ضد دیابت، نباید الکل مصرف کنید. گاهی مصرف هم‌زمان داروهای گروه سولفونیل اوره (به ویژه کلروپروپامید) همراه الکل سبب استفراغ، برافروختگی و احساس بیماری شدید می‌شود.
بی‌گوانیدها (Biguanide)
تنها داروی این گروه متفورمین Metformin (Glucophage) است. متفورمین با کاهش تولید گلوکز توسط کبد، و افزایش حساسیت بافت عضلانی به انسولین قند خون را پایین می‌آورد. افزایش حساسیت بافت عضلانی به انسولین موجب می‌شود قند به راحتی جذب عضلات شود و به مصرف برسد. غالباً 2 بار در روز مصرف می‌شود. گاهی ممکن است سبب اسهال شود. در این صورت باید قرص را همراه با غذا مصرف کنید تا اسهال شما بهبودی یابد.
تیازولیدندیون‌ها Thiazolidinediones
داروهای این گروه عبارت است از:

روسی گلیتازون Rosiglitazone (Avandia)
پیوگلیتازون Pioglitazone (Actos)

Ebrahim Mohammadi, [۰۴.۰۸.۲۰ ۰۱:۳۶]
این داروها نیز مانند متفورمین با افزایش حساسیت بافت عضلانی و چربی به انسولین و کاهش تولید گلوکز توسط کبد، قند خون را پایین می‌آورد.
اولین داروی این گروه تروگلیتازون (Rezulin) بود که به علت عوارض کبدی از بازار دارویی حذف شد. دو داروی موجود سبب عوارض کبدی نمی‌شود ولی با توجه به پیشینه‌ی تروگلیتازون، بیمارانی که از داروهای این گروه استفاده می‌کنند از نظر عوارض احتمالی کبدی توسط پزشک معالج مانیتور می‌شوند.
به نظر می‌رسد هر دو داروی این گروه سبب افزایش ریسک نارسایی قلبی در تعداد کمی از بیماران می‌شود. درباره‌ی ارتباط روسی گلیتازون و افزایش ریسک حملات قلبی بحث ادامه دارد و هنوز به نتیجه‌ی مشخصی نرسیده است.
این داروها سبب کاهش A1C می‌شود و عوارض جانبی آن‌ها بسیار نادر است.
مهارکننده‌های آلفا- گلکوزیلاز Alpha-glucosidase inhibitors
داروهای این گروه عبارت است از:

آکاربوز Acarbose (precose)
مگلتیول Meglitol  (Clyset)

این داروها جذب مواد کربوهیدرات ی مانند نشاسته، نان، سیب‌زمینی و ماکارونی را در روده به تاخیر می‌اندازد.
همچنین تجزیه‌های قندهای دیگر همانند شکر و قند خوراکی در روده را نیز به تأخیر می‌اندازد. این داروها از افزایش شدید قند خون پس از غذا جلوگیری می‌کند و روی قند ناشتا تأثیر ندارد. این‌ها را باید با اولین لقمه‌ی غذا مصرف کرد. عوارض آن‌ها عبارت است از: نفخ شکم و اسهال.
مهارکننده‌های DPP-4
این داروها بسیار جدید هستند و بدون افزایش احتمال افت شدید قند خون (هیپوگلیسمی) A1C را کاهش می‌دهد. GLP-1 هورمونی است که پس از مصرف غذا در دیواره‌ی روده ترشح می‌شود و با کاهش سرعت تخلیه‌ی معده، کاهش ترشح گلوکاگون و افزایش ترشح انسولین سبب کاهش قند خون می‌شود. GLP-Iبه محض ترشح توسط آنزیمی به نام DPP-4 تجزیه می‌شود و کارکرد آن متوقف می‌شود. این بدان معنی است که اگر شما GLP-1 به بیماری تزریق کنید اثر بسیار گذرا دارد و به زودی از جریان خون حذف خواهد شد.
کار این داروها این است که آنزیم DPP-4 را مهار می‌کند بنابراین نیمه‌ی عمر GLP-1 را افزایش می‌دهد و در نتیجه GLP-I سبب کاهش قند خون می‌شود. این داروها موجب افزایش وزن نمی‌شود بلکه اگر به تنهایی مصرف شود ممکن است وزن را نیز کاهش دهد. همچنین ممکن است سبب کاهش کلسترول خون نیز شود.
داروهای این گروه عبارت است از:

سیتاگلیپتین Sitagliptin (Januvia , ziptin , sitavix)در سال 2006 توسط FDA تایید شد. توسط شرکت MERCK با نام تجارتی Januvia عرضه شده است. در ایران این دارو با نام های Zipmet و Sitavix توسط شرکت های داخلی عرضه شده است.
ویلداگلیپتین Vildagliptin در سال 2007 توسط EU تایید شد توسط شرکت Novartis یا نام Galvus عرضه شده است.
ساکساگلیپتین Saxagliptin با نام تجارتی Onglyza در سال 2009 توسط FDA تایید شد.
لیناگلیپتین Linagliptin در سال 2011 توسط FDA تایید شد و توسط شرکت Eli Lilly با نام تجارتی Tradjenta عرضه شده است.
آنا گلیپتین [ Anagliptin ] در سال 2012 در ژاپن توسط شرکت Sanwa Kagaku Kenkyusho عرضه شده است.
تنه گلیپتین Tenegliptin در سال 2013 در زاپن به بازار عرضه شده است.
جمیگلیپتین Gemigliptin توسط شرکت LG عرضه شده است.
اوماری گلیپتین Omarigliptin در سال 2015 در ژاپن تایید و توسط شرکت Merck به بازار عرضه شده است.مطالعات نشان داده است که این دارو به صورت یک بار در هفته میتواند مورد استفاده قرار گیرد.

Ebrahim Mohammadi, [۰۴.۰۸.۲۰ ۰۱:۳۶]
بربرین[ Berberin] داروی گیاهی است له با مهار آنزیم DPP 4 می تواند باعث کاهش قند خون شود.4
از این گروه دارویی فقط سیتا گلیپتین با نام تجارتی زیپتین Ziptin و سیتاویکس Sitavix به تنهای ویا به صورت ترکیب با متفورمین با نام تجارتی زیپمت Zipmet در بازار دارویی ایران وجود دارد.نام تجارتی برند اصلی دارو ساخت شرکت مرک ژانوویا Januvia به تنهایی و ترکیب با متفورمین با نام تجارتی Janumet عرضه شده است.هم چنین سیتاگلیپتین به صورت ترکیب با سیموستاتین با نام تجارتی Juvisync در آمریکا عرضه شده است.
سیتاگلیپتین می تواند HbA1C رابه میزان 0.7% کاهش دهد.این دارو در مقایسه با متفورمین داروی ضعیف تری است.باعث افزایش وزن و افت قند خون ( هیپوگلیسمی) نمی شود.از سیتاگلیپتن به عنوان خط دوم درمان زمانی که متفورمین و ورزش قادر به کنتل قند خون نباشد استفاده می شود.
عوارض
در مقایسه با دارو نما میزان عوارض این دارو بیشتر از دارو نما نیست.یه عبارت دیگر داروی نسبتا بی عارضه ای است.عوارض نادر این دارو عبارتند از تهوع و علایم خفیف شبه سرما خوردگی.عوارض احتمالی دیگر عبارتند از:ورم محیطی (2%) ،کاهش قند خون (هیپوگتیسمی) (1%) ، اسهات (4%) ، یبوست (3%) ، تهوع (2%) ، فرنژیت (5%) .
در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب قابل استفاده است.
در اختلالات خفیف تا متوسط کبدی نیاز به کاهش دز ندارند
دربیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی که نیاز به دیالیز دارند دز دارو باید کاهش یابد.
در GFR > 50 ML/Minute نیاز به کاهش دز ندارد.
در GFR بین 30 تا 50 ( تقریبا کراتینین بین 1.7 تا کمتر از 3 در مردان و بیش از 1.5 تا کمتر از 2.5 در زنان) 50 میلی گرم در روز قابل استفاده است.
در GFR کمتر از 30 Ml/minute (کراتینین بیش از 3 در مردان و بیش از 2.5 در زنان ) 25 میلیگرم در روز قابل استفاده است.
در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی که نیاز به دیالیز دارن دز دراو باید کاهش یابد.
بعد از این که این دارو به بازار عرضه شد گزارشاتی مبنی بر افزایش احنمال پانکراتیت منتشر شد ولی مطالعات بعدی افزایش احتمال بروز این عارضه در بیماران را نشان نداد.مطالعه ای که روی موشها انجام شد نشان داد که اگر این دارو همراه با متفورمین استفاده شود شانس احتمالی پانکراتیت و یا کانسر پانکراس کاهش می یابد.ارتباطی بین استفاده از این دارو و بروز نارسایی کلیه وجود ندارد.

داروهای جدید درمان دیابت

در سال‌های اخیر داروهای جدید ضد دیابت به بازار دارویی عرضه گردیده است ولی هنوز استفاده وسیع از این داروها شروع نشده است.
در اینجا دو گروه از این داروها را مورد بحث قرار می‌دهیم:
1. مهارکننده‌های «انتقال‌دهنده‌ی همزمان قند و سدیم در لوله‌های کلیه»- به عبارت ساده‌تر SGLT2 Inhibitors
به علت عدم وجود یافته‌های متقن در مورد استفاده‌ی طولانی مدت از این داروها و عوارض احتمالی، استفاده از اینها به صورت روزمره توصیه نمی‌شود. از این گروه می‌توان به عنوان خط سوم درمان در بیمارانی که به ترکیب متفورمین و سولفونیل اوره جواب نمی‌دهند و به هر دلیلی نتوان از انسولین استفاده کرد، کمک گرفت.
در حالت طبیعی 90 درصد گلوکز فیلتر شده در گلومرولهای کلیه توسط لوله‌های خمیده نزدیک در نفرون‌های کلیه بازجذب می‌شود. عامل این بازجذب ناقل پروتئینی به نام SGLT2 است. کار این داروها مهار ناقل فوق و در نتیجه جلوگیری از بازجذب گلوکز و دفع آن در ادرار است. در نتیجه به طور روزانه مقدار زیادی گلوکز در ادرار دفع می‌شود و سطح آن در خون کاهش می‌یابد. به علت دفع زیاد گلوکز در کلیه‌ها، همراه آن مقدار زیادی آب نیز از دست می‌رود. بنابراین این داروها علاوه بر کاهش قند خون، خاصیت ادرارآوری (مدر) نیز دارند.
از داروهای این خانواده می‌توان به داپاگلی فلوزین Dapagliflozin و کاناگلی فلوزین Canagliflozin اشاره نمود. اولی در بازار داروی اروپا و دومی در بازار داروی آمریکا موجود است.
بر اساس مطالعات متاآنالیز، این داروها قادرند HbA1c را به میزان 0.5 تا 0.7 درصد کاهش دهند بنابراین از نظر میزان اثر روی قند خون همانند داروهای گروه‌ مهارکننده‌های DPP-4 بوده و ضعیف محسوب می‌شوند.
این داروها علاوه بر کاهش قند خون، وزن و فشار خون را نیز کاهش می‌دهند. اگر به تنهایی و یا همراه با متفورمین مورد استفاده قرار گیرند باعث افت قند خون «هیپوگلیسمی» نمی‌شوند.
در یک مطالعه استفاده از داپاگلیفلوزین، فشار سیستول خون را به میزان 3.7- تا 3.1- کاهش داده است. همچنین استفاده از داپاگلیفلوزین، کاناگلیفلوزین و امپاگلیفلوزین Empagliflozin به مدت 12 هفته باعث کاهش وزن 2 تا 3 کیلوگرم شده است.

Ebrahim Mohammadi, [۰۴.۰۸.۲۰ ۰۱:۳۶]
از عوارض این داروها می‌توان به افزایش عفونت‌های قارچی تناسلی اشاره نمود. در یک مطالعه، استفاده به مدت 24 هفته از این داروها، باعث عفونت قارچی تناسلی در 11 درصد از بیماران شده است. همچنین این داروها شانس عفونت‌های ادراری را نیز به میزان جزئی (حدود 2 درصد) افزایش می‌دهند.
شانس عفونت‌های قارچی و ادراری در زنان و مردان ختنه شده افزایش می‌یابد.
از این داروها نباید در دیابت نوع 1 و یا مبتلایان به دیابت نوع 2 همراه با نارسایی کلیه استفاده کرد.
داروهای این گروه

کاناگلی فلوزین Canagliflozin با نام تجاری Invokana
امپاگلیفلوزین Empagliflozin با نام تجارتی Jardiance
داپاگلیفلوزین Dapagliflozin با نام تجارتی Farxiga
یپراگلیفلوزین  Ipragliflozin

از این داروها فقط کاناگلیفلوزین توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) جهت درمان دیابت نوع 2 تأیید شده است.
2. مهارکننده‌های نمک‌های صفراوی
تنها داروی این گروه که در درمان دیابت نوع 2 مورد استفاده قرار می‌گیرد کوله سولام Colesevelam است. این دارو در سال 2008 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان دیابت مورد تأیید قرار گرفت.
کوله سولام یک ترکیب آب‌گریز و غیرقابل حل در آب است در دستگاه گوارش جذب نمی‌شود و در مدفوع دفع می‌شود. هنگامی که به صورت ترکیب با متفورمین، سولفونیل اوره و یا انسولین مورد استفاده قرار گیرد با مکانیسم ناشناخته باعث کاهش HbA1C به میزان 0.5 تا 0.7 درصد می‌شود.
کاربرد اصلی این دارو درمان چربی بالای خون است و باعث کاهش کلسترول بد LDL-cholesterol می‌شود. عوارض این دارو عبارتند از: قیمت بالا!!، یبوست، تهوع و سوء جذب. همچنین باعث افزایش تری گلیسیرید به میزان 20 درصد می‌شود.
این دارو با نام تجارتی « ولکول » Welchol در بازار دارویی آمریکا و «لودالیس» Lodalis در کانادا به فروش می‌رسد.
3. بروموکریپتین
به علت میزان اثر کم، عوارض گوارشی فراوان و در دسترس بودن داروهای مؤثرتر، کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. کاربرد اصلی این داروها درمان پرولاکتین بالای خون است و به این منظور بیش از دو دهه است که مورد استفاده قرار می‌گیرد.
یک فرم سریع‌الاثر این دارو با نام تجارتی سایکلوست cycloset توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان دیابت تأیید شده است. زمانی که به صورت تک دارویی و یا همراه داروهای دیگر مورد استفاده قرار گیرد، HbA1C را به میزان 5.0 تا 4.0 کاهش می‌دهد.
عوارض این دارو عبارتند از: تهوع، استفراغ، سرگیجه و سردرد.
مکانیزم اثر این دارو در کاهش قند خون مشخص نیست.
3. درمان‌های جراحی دیابت نوع 2
این درمان‌ها روی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 چاق مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر در مبتلایان به دیابت نوع 2 با وزن طبیعی توصیه نمی‌شوند. در پی جراحی، علاوه بر کاهش وزن قابل توجه و پایداری وزن بدن، بهبودی چشمگیری نیز در درمان دیابت و کاهش قند خون صورت می‌گیرد. در مطالعات مختلف میزان اثر درمان‌های جراحی با روش مرسوم درمان دیابت مورد مقایسه قرار گرفته است.
در یک مطالعه 2 ساله در بیماران چاق (با نمایه توده‌ی بدنی بین 40-30) مبتلا به دیابت با سابقه‌ی 2 ساله، بیماران گروه جراحی شده، 20 درصد در مقایسه با درمان‌های مرسوم کاهش وزن داشته‌اند. بیماری دیابت در 73 درصد گروه جراحی در مقایسه با 13 درصد گروه مرسوم بهبودی کامل پیدا کرد.
در یک مطالعه‌ی دیگر، 150 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و چاقی (با نمایه‌ی توده‌ی بدنی 27 تا 43 درصد) به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول از روش جراحی بای‌پس معده‌ (Gastric bypass) در گروه دوم از روش جراحی اسلیو (Sleeve) و در گروه سوم فقط از درمان دارویی مرسوم استفاده شد. بعد از 12 ماه میزان HbA1C کمتر از 6 درصد در گروه اول 42 درصد در گروه دوم 13 درصد و در گروه سوم 13 درصد بود. میزان کاهش وزن در گروه اول 28 درصد، در گروه دوم 25 درصد و در گروه سوم 5 درصد بود.
با وجود نتایج جالب توجه بالا، به علت عدم اطلاعات کافی در مورد میزان پایداری کاهش وزن، میزان تأثیر جراحی در دیابت‌های با سابقه‌ی طولانی و میزان مهارت تیم جراحی و عوارض مربوطه، هنوز نمی‌توان جراحی را به عنوان یک روش مطمئن برای درمان بیماران مبتلا به دیابت توصیه کرد.

درمان‌های خوراکی ترکیبی
داروهای ضد دیابت به شکل‌های مختلف تأثیر می‌کند بنابراین اگر به صورت ترکیبی استفاده شود اثر کاهندگی بیش‌تری ایجاد می‌کند برای مثال می‌توان از سولفونیل اوره و متفورمین هم‌زمان استفاده کرد. هر زمان یک دارو به تنهایی نتواند قند خون را کنترل کند باید از دو گروه داروی مختلف هم‌زمان استفاده کرد.
تداخلات دارویی
ممکن است داروهای خوراکی ضد دیابت با داروهای دیگر تداخل ایجاد کند.
درباره‌ی همه‌ی داروهایی که مصرف می‌کنید با پزشک خود مشورت کنید . هر زمان خواستید داروی جدیدی آغاز کنید، در مورد تداخلات احتمالی آن با داروهای دیگر، با پزشک معالج صحبت نمایید.
ممکن است همه‌ی داروهای گروه سولفونیل اوره و مگلتنیدها سبب افت شدید قند خون (هیپوگلیسمی) شود.
متفورمین و گلیتازون‌ها اگر به تنهایی مصرف شود، موجب هیپوگلیسمی نمی‌شود مگر آن‌که هم‌زمان با گروه سولفونیل اوره، مگلتنیدها و یا انسولین مصرف شود. در این صورت ممکن است ریسک هیپوگلیسمی را افزایش دهد.
آکاربز و مگلیتول نیز اگر به تنهایی مصرف شود سبب هیپوگلیسمی نمی‌شود مگر آن‌که همراه با گروه سولفونیل اوره یا مگلتنیدها مصرف شود.
قیمت داروهای خوراکی
قیمت گروه‌های مختلف دارویی بسیار متفاوت است. حتی قیمت یک دارو در یک داروخانه با داروخانه دیگر ممکن است متفاوت باشد.
انواع داروها به صورت ژنریک و brand در دسترس است. قیمت ژنریک از برند بسیار پایین‌تر است ولی اثر درمانی هر دو تقریباً مشابه است. برای مثال شما می‌توانید گلی پیزاید را با نام ژنریک Glipizide و یا نام برند Glucotrol بخرید. توجه نمایید قیمت گلی پیزاید بسیار پایین‌تر از گلوکوترول است ولی اثر درمانی هر دو تقریباً مشابه است یا متفورمین را با نام متفورمین بخرید و یا با نام گلوکوناز تفاوت قیمت این دو بسیار زیاد است ولی ماده دارویی تشکیل‌دهنده‌ی هر دو یکی است.
اگر داروها را با قدرت بالاتر مصرف کنید؛ برای شما ارزان‌تر تمام می‌شود. برای مثال اگر به جای مصرف روزانه 4 متفورمین 500 میلی‌گرمی، از 2 متفورمین 1000 میلی‌گرمی استفاده کنید ارزان‌تر است. یا به جای این‌که روزانه از 2 قرص متفورمین 500 استفاده کنید، متفورمین 1000 میلی‌گرم بخرید. آن را با قرص تقسیم‌کن به دو قسمت تقسیم کنید و از 2 نصف قرص در روز استفاده کنید. بعضی داروها دارای پوشش مخصوص است و در صورتی که شکسته شود خاصیت آن‌ها کاهش می‌یابد. در صورتی که تمایل دارید قرص‌ها را تقسیم کنید با پزشک (یا داروساز) مشورت کنید .

• قرص آهسته رهش پگلیمت  12.5 /1000 میلی گرم

• قرص پگلیمت 12.5 /500 میلی گرم

• قرص پگلیمت 5/1000میلی گرم

• قرص پگلیمت 5/500 میلی گرم

• قرص آهسته رهش پگلیمت  25/1000 میلی گرم

• قرص آهسته رهش پگلیمت  5/1000 میلی گرم

• قرص آهسته رهش پگلیمت  10/1000 میلی گرم

• قرص آوانومت 5/2.5/1000 میلی گرم

• قرص آوانومت 12.5/2.5/1000 میلی گرم

• قرص آوانومت 25/5/1000 میلی گرم

• قرص آوانومت 10/5/1000 میلی گرم

• قرص ساتیلین 97/103 میلی گرم

• قرص ساتیلین 49/51  میلی گرم

• قرص ساتیلین 24/26 میلی گرم

• قرص آوامت 2.5/1000 میلی گرم

  گلورنتا®

  • داروسازی دکتر عبیدی
  • دیابت
  • گلورنتا®
   

  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 

  گلورنتا®

   

  • • • نام دارو:گلورنتا®
      • ﻧﺎم ژﻧﺮﯾﮏ:امپاگلیفلوزین و لیناگلیپتین
      • ﻃﺒﻘﻪ داروﯾﯽ:داروی خوراکی ترکیبی کاهنده قند خون
      • ﺷﮑﻞ دارو:قرص 10/5 میلی‌گرم و قرص 25/5 میلی‌گرم
      • ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت دارو: امپاگلیفلوزین + لیناگلیپتین
      • مکانیسم عمل:امپاگلیفلوزین موجود در دارو از طریق مهار باز جذب گلوکز در کلیه و لیناگلیپتین موجود در آن از طریق مهار آنزیم دی پپتیدیل پپتیداز باعث کاهش قند خون می‌شوند.
      • موارد مصرف:گلورنتا در دیابت نوع 2 برای کنترل قند خون در کنار ورزش و رژیم غذایی به کار می‌رود.
      • مصرف در بارداری و شیردهی:
        بارداری: مطالعات کافی در زنان باردار انجام نشده است. به همین دلیل مصرف این دارو در بارداری توصیه نمی‌شود.
        شيردهی: در مورد ترشح این دارو در شیر انسان اطلاعاتی در دسترس نمی ‌باشد. اگرچه، به دلیل احتمال بروز عوارض ناخواسته جدی در نوزاد شیرخوار، مصرف آن در دوران شیردهی توصیه نمی‌گردد
      • درخصوص نحوه صحیح مصرف دارو به این نکات توجه کنید:
        ۱- این دارو را دقیقاً مطابق دستور پزشک مصرف نمایید. از مصرف مقادیر بیشتر یا کمتر و یا به مدت طولانی‌تر از دستور پزشک خودداری نمایید.
        ۲- این دارو را یک بار در روز در هنگام صبح، همراه با غذا و یا با معده خالی مصرف نمایید.
        ۳- مصرف همزمان این دارو با سایر داروهای ضددیابت ممکن است توسط پزشک توصیه گردد. در چنین شرایطی، اُفت قند خون می‌تواند حادث شود.
        ۴- قندخون خود را مطابق با دستور پزشک کنترل نمایید.
        ۵- در هنگام مصرف این دارو، رژیم غذایی و تمرینات ورزشی توصیه‌شده توسط پزشک را رعایت نمایید.
        ۶- در مورد نحوه پیشگیری، شناسایی و کنترل قند خون پایین (هیپوگلیسمی)، قند خون بالا (هیپرگلیسمی) و عوارض ناشی از دیابت، با پزشک خود مشورت نمایید.
        ۷- در هنگام مصرف این دارو، ممکن است در ادرار قند مشاهده گردد.
        ۸- درصورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یادآوردن فوراً آن را میل کنید. ولی اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، فقط آن نوبت را مصرف نموده و از دوبرابر کردن مقدار دارو خودداری کنید.
      • تداخل‌های دارویی:
        قبل از مصرف این دارو، چنانچه از داروهای زیر استفاده می‌کنید، پزشک خود را مطلع سازید:
        آندروژن‌ها (به غیر از دانازول)، انسولین و سایر داروهای کاهنده قند خون، پگویسومانت – اثر کاهندگی قند خون این دارو ممکن است افزایش یابد.
        کورتیکواستروئیدها (استنشاق شونده دهانی، سیستمیک)، دانازول، سوماتروپین – اثر کاهندگی قند خون این دارو ممکن است کاهش یابد.
        دلوکستین، لوودوپا – این دارو ممکن است اثر کاهندگی فشار خون وضعیتی ناشی از مصرف دلوکستین و لوودوپا را افزایش دهد.
        داروهای کاهنده فشار خون – داروهای کاهنده فشار خون ممکن است عوارض جانبی اسمی سایر داروهای کاهنده فشار خون را افزایش دهند.
        هورمونهای لوتئینه کننده، آنالوگهای ترشح کننده هورمون، مدرهای تیازیدی – اثر درمانی این دارو ممکن است کاهش یابد.
        داروهای کاهنده فشار خون – داروهای کاهنده فشار خون ممکن است عوارض جانبی سمی سایر داروهای کاهنده فشار خون را افزایش دهند.
        هورمونهای لوتئینه کننده، آنالوگ های ترشح کننده هورمون، مدرهای تیازیدی – اثر درمانی این دارو ممکن است کاهش یابد. داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین – لیناگلیپتین ممکن است عوارض جانبی سمی این داروها را افزایش دهد.
        بوسنتان، دابرافنیب، دفراسیروکس، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب – مقدار لیناگلیپتین در خون ممکن است کاهش یابد.
        ریتوناویر مقدار لیناگلیپتین در خون ممکن است افزایش یابد.
        ریفامپیسین، ریفامپین – مقدار لیناگلیپتین در خون ممکن است کاهش یابد.
        کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین، پریمیدون – مقدار لیناگلیپتین در خون ممکن است کاهش یابد.
      • موارد احتیاط:
        ۱- کنترل مکرر قند خون و همچنین تعیین مقدار کتون ها در ادرار ضروری است. این دارو می تواند باعث کتواسیدوز شود (مقادیر بسیار زیاد اسید در خون). لذا در صورت مثبت شدن وجود کتون ها در ادرار، حتی اگر میزان قند خون طبیعی باشد، با پزشک خود مشورت نمایید.
        ۲- هیپوگلیسمی (قند خون پایین) در هر فرد مبتلا به دیابت ممکن است بروز نماید و علایم آن شامل سردرد، گرسنگی، تعریق، تحریک پذیری، گیجی، تهوع، ضربان قلب بالا، احساس اضطراب، ضعف و لرزش می باشد. برای درمان سریع افت قند خون، همیشه قندهای سریع الاثر مانند آب میوه، آب نبات، کلوچه، کشمش یا سودای غیر رژیمی را همراه خود داشته باشید.
        ٣- نشانه های هیپرگلیسمی (افزایش قند خون مانند افزایش تشنگی یا دفع ادرار، تاری دید، سردرد و خستگی را مورد توجه قرار دهید.
        ۴- عواملی چون استرس، بیماری، جراحی، ورزش، مصرف الکل یا از دست دادن وعده های غذایی می تواند در مقدار قند خون تاثیر بگذارد. قبل از تغییر مقدار مصرف یا داروی مصرفی خود با پزشک مشورت نمایید.
        ۵- این دارو می تواند سبب غیرطبیعی شدن نتایج برخی آزمایشات قند ادرار گردد. لذا قبل از انجام آزمایشات، پزشک خود را در جریان مصرف این دارو قرار دهید.
        ۶- در هنگام مصرف این دارو، پایش دوره ای قند خون، هموگلوبین Alc، عملکرد کلیوی (در شروع و سپس به صورت دوره ای در طی درمان) LDL-C پایش عفونت قارچی دستگاه تناسلی و عفونت دستگاه ادراری، پایش فشار خون، شناسایی و کنترل هیپوگلیسمی و هیپرگلیسمی، ارزیابی عوارض ناشی از دیابت و علایم و نشانه های پانکراتیت (شامل درد شدید و مداوم شکمی که در برخی اوقات منتشر شونده به پشت است و ممکن است همراه یا بدون استفراغ باشد) را انجام دهید.
      • موارد منع مصرف:
        ۱- حساسیت به امپاگليفلوزین، لیتاگلیپتین و یا هر یک از مواد متشکله این دارو
        ٢- نارسایی شدید کلیوی، دیالیز یا مرحله انتهایی بیماری کلیوی
        ٣- دیابت ملیتوس نوع یک، کتواسیدوز دیابتی
        ۴- درماتیت اکسفولیاتیو و سابقه آنژیوادم