در دیابتیک ها در چه مواردی از آسپرین استفاده می کنیم؟
RISK REDUCTION
ASPIRIN USE IN PEOPLE <50 YEARS OF AGE
ASPIRIN DOSING
INDICATIONS OF P2Y12 RECEPTOR ANTAGONIST AND USE
COMBINATION ANTIPLATELET AND ANTICOAGULATION THERAPY
1-کسانی که سابقه بیماری قلبی عروقی و دیابت دارند از آسپرین [162mg -75mg]به عنوان پیشگیری ثانویه استفاده شود.
2-کسانی که سابقه بیماری قلبی عروقی دارند در صورت الرژی مستند به آسپرین از داروی Clopidogrel میلی گرم 75 استفاده شود .
3-در مورد سندروم کرونری حاد مثل سکته قلبی اخیر یااستوروک ایسکمیک حاد/TIA، طول درمان دو داروی آنتی پلاکتDuel antiPlatletThrapy [آسپرین و p2y12 inhibitor مانند کلوپیدوگرل ] باید توسط تیم حرفه ای شامل متخصصین قلب و عروق ونورولوژی تعیین شود .تا یکسال حتی بعد از ان زمان مصرف شود.[پیشگیری ثانویه]
4-درمان طولانی مدت دو داروی انتی پلاکتDuel antiPlatletThrapyبرای بیمارانی که مداخله کرونری قبلی و ریسک ایسکمی بالا که ریسک خونریزی پایین دارند برای جلوگیری ارعوارض قلبی عروقی بزرگ [ {major adverse cardiovascular events } MACE] در نظر بگیریم.
5-درمان با آسپرین و ریواروکسابان با دوز کم در دیابتی های با بیماری کرونری و یا بیماری عروق محیطی تحت کنترل stable که ریسک خونریزی کم دارند برای جلوگیری از عوارض قلبی عروقی ویا عروق محیطی اندام ها {major adverse cardiovascular event MALE} باید در نظر گرفته شود
6- دیابتیک هایی که ریسک بیماری قلبی عروقی افزایش یابد ممکن است بعد از توضیح منفعت آسپرین در مقابل افزایش ریسک خونریزی به بیمار تجویز شود.[پیشگیری اولیه].
7-کسانی که ریسک بیماری قلبی عروقی ندارند. مخصوصا زیر 50 سال ،بهتر است آسپرین توصیه نشود.در افراد زیر 21 سال استفاده از آسپرین بعلت احتمال سندروم ری reye syndrome کنتراندیکه است.
مصرف آسپرین برای پیشگیری از بیماریهای قلبی
گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF) بیانیه توصیه نهایی در مورد استفاده از آسپرین برای جلوگیری از بیماری های قلبی عروقی را منتشر کرده است.
در این بیانیه توصیه می شود که از مصرف آسپرین برای پیشگیری اولیه از بیماری های قلبی عروقی در افراد بالای 60 سال خودداری کنید.
برای افراد 40 تا 59 ساله، USPSTF پیشنهاد میکند که آسپرین را میتوان در افرادی که در معرض خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی هستند (خطر 10 ساله 10٪ یا بیشتر) در نظر گرفت، اما این تصمیم باید فردی باشد. محاسبه درصد خطرات حمله قلبی بر اساس اطلاعات فردی و عوامل خطر قلبی و با استفاده از دستورالعمل انجمن قلب آمریکا قابل محاسبه است.
در گروه سنی 40 تا 59، شواهد نشان میدهد که سود خالص استفاده از آسپرین کم است و افرادی که در معرض خطر خونریزی نیستند، بیشترین سود را از مصرف آسپیرین میبرند.
این توصیهها فقط برای افرادی اعمال میشود که سابقه بیماری قلبی عروقی ندارند و از قبل آسپرین روزانه مصرف نمیکنند.
بیانیه USPSTF امروز به صورت آنلاین در مجله انجمن پزشکی آمریکا JAMA منتشر شد. گروه کاری این بیانیه اعلام کردند که شواهد کافی وجود دارد که نشان می دهد آسپرین با دوز پایین - 80 تا 100 میلی گرم در روز - فواید کمی برای کاهش خطر حوادث قلبی عروقی ( انفارکتوس میوکارد غیر کشنده و سکته مغزی) در بزرگسالان 40 سال یا بالاتر که سابقه بیماری قلبی عروقی ندارند اما در معرض خطر قلبی عروقی افزایش یافته هستند، دارد. .
شواهد نشان میدهد که با افزایش خطر 10 ساله قلبی عروقی، مقدار مطلق فواید افزایش مییابد و زمانی که آسپرین در سنین پایینتر شروع میشود، میزان فواید مادام العمر بیشتر میشود.
با این حال این گروه اعلام کردند که همچنین شواهد کافی وجود دارد که نشان می دهد مصرف آسپرین در بزرگسالان خطر خونریزی گوارشی، خونریزی داخل جمجمه و سکته هموراژیک را افزایش می دهد . USPSTF تشخیص داد که میزان آسیب ها به طور کلی کوچک است اما این خطر در گروه های سنی بالاتر، به ویژه در بزرگسالان بالای 60 سال افزایش می یابد. به همین دلیل این بیانیه اعلام می کند که : "در بزرگسالان 60 ساله یا بالاتر، ما شروع آسپرین را برای پیشگیری اولیه توصیه نمی کنیم. به این دلیل است که در این گروه سنی خطر خونریزی بیشتر از فواید قلبی عروقی است."
برای بیمارانی که واجد شرایط هستند و شروع به مصرف آسپرین میکنند، با افزایش سن، مزایای آن کمتر میشود و دادهها نشان میدهد که پزشکان و بیماران باید مصرف آسپرین را در سن 75 سالگی قطع کنند. البته بازهم تأکید می شود که این موضوع در افراد بدون بیماری قلبی و صرفاً در افرادی است که از آسپرین برای پیشگیری از بیماریهای قلبی استفاده می کنند.
این بیانیه اعلام می کند که شواهد مشخص که نشان دهد آیا مصرف آسپرین خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ یا مرگ و میر را کاهش می دهد یا خیر، در دسترس نیست.
به نظر می رسد برای بزرگسالان 40 تا 59 ساله با بیش از 10 درصد خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، سود خالصی از مصرف آسپرین وجود دارد، اما این سود خالص نسبتاً ناچیز است و با سایر عوامل مانند میزان بیماری های قلبی عروقی و بیماری های قلبی عروقی متفاوت خواهد بود. در کنار این سود و بهره مندی از مزایای مصرف آسپرین، باید به خطر خونریزی هم توجّه کرد. افراد باید در مورد این عوامل و اینکه آیا آسپرین مصرف کنند یا نه، با پزشک خود صحبت کنند.
این بیانیه خاطرنشان می کند که این توصیهها برای افرادی که قبلاً برای پیشگیری اولیه آسپرین مصرف میکنند، اعمال نمیشود. این افراد باید با پزشک خود در مورد اینکه آیا باید آسپیرین را ادامه دهند یا خیر صحبت کنند. آنها باید دلایل شروع مصرف آسپرین را در وهله اول بررسی کنند و باید خطر خونریزی آنها ارزیابی شود. فردی که آسپرین طولانی مدت بدون خونریزی مصرف کرده است. عوارض خطر کمتری برای عوارض خونریزی در آینده دارد.
این بیانیه دوز 81 میلی گرم آسپرین در روز را برای افرادی که تصمیم به مصرف آسپرین برای پیشگیری اولیه دارند، توصیه می کند: "شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد آسپرین کمتر از 100 میلی گرم در روز کافی است. هر چه دوز کمتر باشد، خطر خونریزی کمتر است. بنابراین، راحت ترین دوز، قرص 81 میلی گرمی آسپرین بچّه است." همچنین در حالی که محصولات آسپرین با پوشش روده ای به منظور کاهش تحریک معده بیشتر از بقیه انواع دارو مورد توجّه هستند، داده ها هیچ تفاوتی در خطر خونریزی بین فرمولاسیون های مختلف آسپرین نشان نمی دهند.
باید توجّه کرد که آسپرین تنها یک ابزار برای کاهش خطرات قلبی عروقی است. افراد می توانند به روش های دیگر از جمله ورزش منظم، رژیم غذایی سالم، کنترل فشار خون و دیابت و مصرف استاتین ها در صورت افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، خطر خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.
نکته مهم
کارآزماییهای اخیر نشان دادهاند که آسپرین در بین روش های کاهش خطر بیماری قلبی، کمترین اثر را دارد و کاهش خطر با آسپرین کمتر از برخی مداخلات دیگر است.
به عنوان مثال، آسپرین با کاهش 12 درصدی MI همراه است در حالی که استاتین ها با کاهش 25 تا 30 درصدی همراه هستند. استاتین ها ابزار قدرتمندتری در کاهش خطرات قلبی عروقی نسبت به آسپرین هستند، بنابراین شاید افراد باید ابتدا مصرف استاتین ها را در نظر بگیرند. هم چنین مزایای آسپرین ممکن است در افرادی که قبلاً استاتین مصرف میکنند کمتر باشد و پزشکان باید در مورد توصیه به مصرف آسپرین در افرادی که از استاتین ها استفاده می کنند، احتیاط بیشتری داشته باشند.
هم چنین پزشکان باید خطر قلبی عروقی و خونریزی را در هر بیمار جداگانه ارزیابی کنند. در حالی که ابزارهای گسترده ای برای تخمین خطر قلبی عروقی وجود دارد، هنوز ابزار آسانی برای ارزیابی خطر خونریزی وجود ندارد، بنابراین پزشکان باید عوامل بالینی مانند سن، سابقه فشارخون بالا، شکننده بودن بیمار و سابقه زخم معده را در نظر بگیرند.
توصیه قلب من
بسیاری از توصیه ها و گایدلاین های انجمن های معتبر علمی در سالهای اخیر، توصیه های قدیمی در مورد مصرف آسپرین به منظور پیشگیری از بیماریهای قلبی را تغییر داده اند و با احتیاط بیشتری به این موضوع نگاه می کنند. دلیل این موضوع هم مطالعات اخیری است که نشان دادند مصرف آسپرین روزانه بدون داشتن بیماری قلبی و صرفاً برای پیشگیری از ابتلا به بیماریهای قلبی، اثر چندان مشخصی بر سلامت فرد و افزایش طول عمر آنها ندارد و علاوه بر این مصرف آسپرین می تواند با افزایش خطر خونریزی همراه باشد.
بیانیه اخیر USPSTF هم در این راستا است و این اقدام را فقط در افراد 40 تا 59 سالی که خطر بالای ابتلا به بیماریهای قلبی دارند، توصیه می کند. البته این موضوع حتماً باید تحت نظر پزشک معالج و بعد از بررسی کامل میزان خطرات قلبی و ارزیابی آن در مقابل خطر خونریزی ناشی از آسپرین صورت
ریواروکسابان :Rivaroxaban
طبقه بندی مارتیندل : داروهای قلبی عروقی
طبقه بندی درمانی : داروهای موثر بر تشکیل لخته، انعقاد و ترومبوز > داروهای ضد ترومبوز > داروهای ضد انعقاد > داروهای متفرقه ضد انعقاد
این دارو را از کدام داروخانه تهیه کنم؟
! هشدار ! تجويز و تعيين دوز دارو به عهده پزشک مي باشد و داروياب مسئوليتي در خصوص مصرف خودسرانه دارو ندارد
دارو ها موارد مصرف مختلفی دارند ، ممکن است هدف پزشک در تجویز این دارو در دارویاب ذکر نشده باشد
اطلاعات دارویی مقدار مصرف مصرف در بارداری اشکال دارویی
ریواروکسابان چیست؟
ریواروکسابان یک داروی ضد انعقاد است که با پیشگیری از تشکیل لخته خون، از بروز انسداد عروق و عوارض ناشی از آن جلوگیری می نماید.
لخته های خون می توانند در سیاهرگ های ناحیه پا، ریه، مغز یا قلب تشکیل گردند و باعث جلوگیری از خون رسانی مناسب به این نواحی شوند.
احتمال بروز این اتفاق در دوران نقاهت پس از جراحی ها یا در شرایطی که فرد ضربان قلب غیر طبیعی داشته باشد، افزایش می یابد.
پیش از معرفی داروی ریواروکسابان، از سالیان پیش داروی وارفارین جهت پیشگیری از تشکیل لخته در چنین شرایطی تجویز می شده است. اما مصرف کنندگان وارفارین جهت پیشگیری از عوارض خونریزی دهنده ی این دارو، باید به صورت منظم و در فواصل نزدیک آزمایش خونی مخصوصی جهت بررسی وضعیت انعقاد خون خود بدهند تا در هر زمان، مقدار مناسب وارفارین توسط پزشک برای آنها تعیین شود.
تفاوت عملکرد ریواروکسابان با وارفارین موجب می شود که مصرف این دارو نیاز به آزمایشات خونی منظم نداشته باشد و از این جهت به وار فارین برتری یافته است.
ریواروکسابان جهت درمان لخته های عممانندقی وریدی و آمبولی ریوی نیز تجویز می گردد.
این دارو همچنین به عنوان پیشگیری کننده از تشکیل لخته پس از انجام عمل های جراحی زانو و لگن و یا در برخی بیماریهای قلبی مانند فیبریلاسیون دهلیزی (سخت شدن جداره دهلیز قلب که میتواند باعث ریتم قلبی غیر طبیعی گردد و پیش زمینه ی سکته ی مغزی شود.) نیز تجویز می گردد.
پیش از شروع مصرف ریواروکسابان
-در صورت بارداری و شیردهی پزشک خود را در جریان قرار دهید.
-در صورتی که در چند ماه اخیر اقدام به عمل جراحی نموده اید، حتماً پزشک را در جریان قرار دهید.
-چنانچه سابقه زخم گوارشی و فشار خون بالا دارید به پزشک اطلاع دهید.
-در صورت ابتلا به هرگونه اختلال در انعقاد خون که موجب افزایش احتمال خونریزی در بدن شما می گردد، اختلال کبدی یا کلیوی پزشک را در جریان قرار دهید.
-اختلالات قلبی مرتبط با دریچه های قلبی و یا سابقه جراحی تعویض دریچه قلب را به پزشک اطلاع دهید.
-سابقه و ابتلا به هرگونه بیماری چشمی مرتبط با عروق را به پزشک اطلاع دهید.
-چنانچه سابقه ی بیماریهای ریوی مزمن دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
-لیست کاملی از داروهای مصرفی خود (حتی داروهایی که بدون نسخه از داروخانه تهیه مینمایید.)در اختیار پزشک یا داروساز قرار دهید تا در صورت احتمال بروز تداخل دارویی اقدامات لازم صورت گیرد.
-چنانچه به این دارو یا داروهای مشابه حساسیت دارید حتماً پزشک را در جریان قرار دهید.
نحوه صحیح مصرف ریواروکسابان
-ریواروکسابان را دقیقا طبق تجویز پزشک، به صورت منظم در روز مصرف نمایید. به طور معمول مصرف یک قرص در روز در موارد پیشگیری از تشکیل لخته تجویز می گردد.چنانچه شما تحت درمان جهت برطرف شدن لخته ی خون تشکیل شده باشید، ممکن است مقدار بیشتری از دارو تجویز گردد و در هفتههای بعد، مقدار مصرف دارو به تدریج کاهش یابد و به یک نوبت در روز برسد.
-در صورتی که مقدار مصرف ریواروکسابان ۱۰ میلی گرم یا کمتر باشد، می توانید آن را قبل یا پس از غذا مصرف نمایید. چنانچه در یک نوبت بیشتر از ۱۵ میلی گرم برای شما تجویز گردیده است، می توانید آن را همراه یا پس از غذا مصرف کنید زیرا مصرف این دارو همراه غذا جذب آن را از طریق معده افزایش میدهد.
-سعی کنید دارو را به صورت منظم و در زمان مشخصی از روز مصرف نمایید. این کار از فراموش کردن مصرف دارو جلوگیری می نماید.
-چنانچه در بلعیدن قرص ها مشکل دارید، میتوانید قرص را خرد کرده و یا در یک لیوان آب یا پوره ی سیب حل نمایید و سپس میل کنید.
-در صورت فراموشی یک نوبت مصرف ریواروکسابان، به محض یادآوری، دارو را مصرف نمایید. مگر اینکه نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت نوبت فراموش شده را مصرف ننموده و نوبت های بعدی را طبق روال سابق مصرف نمایید. از دو برابر نمودن مقدار مصرف در یک نوبت خودداری کنید.
توصیه ها
-در مدت درمان با این دارو تحت نظر پزشک خود بمانید تا وضعیت بهبودی شما به صورت منظم و دوره ای بررسی گردد و در صورت نیاز آزمایشات بالینی مورد نظر. درخواست شود.
-در صورتی که جراحی لگن یا زانو داشته اید، پس از چند هفته ممکن است پزشک مصرف دارو را قطع نماید. چنانچه دارو برای سایر موارد تجویز شده باشد، مصرف آن ممکن است دوره ی طولانی تری برای شما تجویز گردد.
-در صورت خرید هر گونه مکمل و دارو (حتی بدون نسخه )حتماً با داروساز خود در مورد مصرف ریواروکسابان صحبت کنید. زیرا مصرف برخی داروها میتواند با داروی ریواروکسابان تداخل ایجاد نمایند.
-در صورتی که نیاز به جراحی دندان دارید، حتماً درمانگر خود را در جریان مصرف این دارو قرار دهید.
عوارض ناخواسته دارویی ریواروکسابان
-در صورت مشاهده ی هرگونه علائم خونریزی (استفراغ خونی، وجود خون در ادرار، مدفوع یا خلط، خونریزی لثه، خونریزی غیر طبیعی واژینال، کبودی و کوفتگی بی دلیل و..) حتماً به پزشک مراجعه نمایید.
-چنانچه احساس تهوع،سوء هاضمه و درد معده نمودید، از مصرف غذاهای پرچرب و پرادویه خودداری نمایید و حتماً دارو را پس از غذا مصرف کنید.
-در صورت احساس سرگیجه، خستگی یا از حال رفتن، از رانندگی و کار با ابزاری که نیاز به تمرکز دارند خودداری نمایید.
-آزمایشات خون دوره ای که برای شما تجویز می گردد، جهت بررسی تغییرات فاکتورهای انعقادی خون در روند درمان لازم است. در صورت مشاهده ی تغییرات غیر طبیعی در این آزمایشات، افزایش درجه حرارت بدن (تب)، ورم ناحیه ی پا یا مچ، بروز لکه های قرمز پوستی و خارش، حتماً با پزشک خود صحبت نمایید.
-در صورت تجربه ی هرگونه خونریزی بدون علت مشخص، حتماً به پزشک یا مرکز درمانی مراجعه نمایید و درمانگر خود را در جریان مصرف این دارو قرار دهید.
اطلاعات تخصصی
موارد مصرف ریواروکسابان
- پیشگیری از حوادث ترومبولیتیک بعد از جراحی های لگن و زانو
- پیشگیری از سکته مغزی و آمبولی سیستمیک در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی غیر دریچه ای
مکانیسم اثر ریواروکسابان
- باعث مهار فعالیت پلاکت و تشکیل لخته فیبرینی از طریق مهار مستقیم، انتخابی و برگشت پذیر فاکتور Xa (FXa) در هر دو مسیر انعقادی داخلی و خارجی می شود. FXa بعنوان بخشی از کمپلکس پروترومبیناز، خود متشکل از فاکتور Va ، یون های کلسیم، فاکتور II و فسفولیپید بوده که تبدیل پروترومبین به ترومبین را کاتالیزه می نماید. ترومبین هم باعث فعال شدن پلاکت ها و هم باعث کاتالیزه شدن تبدیل فیبرینوژن به فیبرین می شود.
فارماکوکینتیک ریواروکسابان
- جذب: سریع
- توزیع: Vdss= 50L
- اتصال به پروتئین: حدود 95-92 % ( عمدتا به آلبومین )
- متابولیسم: کبدی، از طریق CYP3A4/5 و CYP2J2
- زیست دست یابی: مطلق: دوز 10 میلی گرمی حدود 100-80 % و دوز 20 میلی گرمی حدود 66 % ( در حالت معده خالی )، این عدد با معده پر افزایش می یابد.
- نیمه عمر: نهایی: 9-5 ساعت، در افراد میانسال: 13-11 ساعت
- زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: 4-2 ساعت
- دفع: ادرار ( 66 % عمدتا از طریق ترشح فعال توبولی، 36 % بصورت داروی تغییر نیافته و 30 % بصورت متابولیت های غیر فعال )، مدفوع ( 28 %، 7 % بصورت داروی تغییر نیافته و 21 % بصورت متابولیت های غیر فعال )
منع مصرف ریواروکسابان
- حساسیت شدید به دارو یا سایر ترکیبات فرمولاسیون، خونریزی فعال ناشی از بیماری
عوارض جانبی ریواروکسابان
*
عوارض شایع (%10<):
هماتولوژی و انکولوژی: خونریزی
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
پوستی: ترشح زخم، خارش، تاول زدن پوست
گوارشی: درد شکمی، خونریزی گوارشی
هماتولوژی و انکولوژی: خونریزی شدید
کبدی: افزایش سطح سرمی آنزیم های ترانس آمیناز
سیستم عصبی: سرگیجه، بی خوابی، اضطراب، افسردگی، خستگی، سنکوپ
عصبی، عضلانی و اسکلتی: کمردرد، درد دست و پا، اسپاسم عضلانی
سایر عوارض (درصد نامشخص):
تنفسی: برونشکتازی، خونریزی ریوی
تداخلات دارویی ریواروکسابان
*مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP3A4
- سوبسترای P-gp
- ضد انعقاد
- اتصال به رزین/ پلیمرهای کاتیونی
تداخلات رده X (پرهیز):
داروهای ضد انعقاد، آپیکسابان، کوبیستات، القاکنندههای قوی CYP3A4، دابیگاتران اتکسیلات، ادوکسابان، همین، مهارکنندههای قوی CYP3A4 و P-gp، میفپریستون، اوماستاکسین، گیاه علف چای، اوروکیناز، ورا پاکسار
کاهش اثرات داروها توسط ریواروکسابان:
فاکتور 10 انسانی
کاهش اثرات ریواروکسابان توسط داروها:
القاکنندههای قوی CYP3A4، دابرافنیب، دفراسیروکس، اردافتینیب، مشتقات استروژن، ایووسیدنیب، نویراپین، اوریتاوانسین، اکسکاربازپین، پروژستین ها، سار یلومب، سیلتوکسیمب، گیاه علف چای، تلاوانسین، توسیلیزومب
افزایش اثرات داروها توسط ریواروکسابان:
کلاژناز (سیستمیک)، دفراسیروکس، دئوکسی کولیک اسید، ایبریتومومب تیوکستان، نینتدانیب، اوبینوتوزومب، اوماستاکسین، آنتاگونیست های ویتامین کا
افزایش اثرات ریواروکسابان توسط داروها:
آکالابروتینیپ، داروهای با خواص ضد پلاکتی، داروهای ضد انعقاد، داروهای ضد پلاکت (مهارکنندههای P2Y12)، آپیکسابان، آسپرین، برومبریدول، کیلاسیزومب، کلاریترومایسین، کوبیستات، دابیگاتران اتکسیلات، داساتینیب، ادوکسابان، اریترومایسین (سیستمیک)، امولسیونهای چربی (بر پایه روغن ماهی)، اسید فوسیدیک (سیستمیک)، همین، گیاهان (با خواص ضد پلاکت/ ضد انعقاد)، ایبروتینیب، مهارکنندههای متوسط و قوی CYP3A4 و P-gp، اینوترسن، لیماپروست، مزو گلیکان، میفپریستون، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (غیر اختصاصی و اختصاصی COX 2)، اسیدهای چرب امگا 3، پنتو سان پلی سولفات سدیم، آنالوگهای پروستاسیکلین، سالیسیلات ها، سوگامادکس، سولودوکسید، عوامل ترومبولیتیک، تیبولون، تیپراناویر، اوروکیناز، ویتامین ای (سیستمیک)، ورا پاکسار، زانو برو تینیب.
تداخل با غذا:
ذکر نشده است.
هشدار ها ریواروکسابان
- خونریزی های وسیع نظیر خونریزی داخل جمجمه، گوارشی، شبکیه، زیرپوستی و آدرنال دیده شده است.
- افراد مبتلا به بیماری و شرایط زیر در معرض بروز خونریزی هستند: اندوکاردیت باکتریایی، خونریزی های ارثی یا اکتسابی، ترومبوسیتوپنی، سوراخ شدن عروق بزرگ یا بیوپسی بافت ها، سکته مغزی، جراحی مغزی یا سایر فرایندهای نورونی، افزایش فشار خون شدید و کنترل نشده، خونریزی اخیر و وسیع، مصرف همزمان داروهای موثر بر هموستاز
- از مصرف همزمان با مهار کننده های مستقیم ترومبین مثل Bivalirudin ، هپارین و مشتقات آن، انوکساپارین، آسپرین، مشتقات کومارین و سولفین پیرازون خودداری شود. NSAIDs و سایر مهار کننده های تجمع پلاکتی مثل کلوپیدوگرل با احتیاط مصرف شود.
- در افرادی که داروهای ضد انعقاد مصرف می کنند در صورت بی حسی اپیدورال یا نخاعی، ممکن است خونریزی و فلج موقتی ایجاد شود.
- در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، خطر بروز سکته به دنبال قطع rivaroxaban افزایش می یابد. در صورت نیاز به قطع مصرف بایستی از یک ضد انعقاد دیگر استفاده کرد ( به دلایلی غیر از خونریزی ).
- در بیماران مبتلا به اختلال متوسط تا شدید کبدی مصرف نشود.
- در بیماران مبتلا به اختلال متوسط کلیوی (Clcr=30-49 ml/minute) با احتیاط مصرف شود.
- مصرف همزمان P-gp و القا کننده و مهار کننده های قوی CYP3A4 ممنوع است.
- فرمولاسیون حاوی لاکتوز است.
- rivaroxaban باید حداقل 24 ساعت قبل از جراحی قطع گردد.
توصیه های دارویی ریواروکسابان
- دوزهای بیش از 15 mg/day با غذا مصرف شود. دوز 10 mg/day می تواند با یا بدون غذا مصرف شود.
دارو های هم گروه ریواروکسابان
آنتی ترومبین 3